Mijn laatste ‘draadschilderij’ wilde ik liever niet als quilt afwerken maar om een canvas spannen. Door al het stikwerk was het natuurlijk wel een beetje gaan trekken. Mensen om me heen weten de hoekjes dan altijd keurig weg te frummelen bij dat spannen om een schilderscanvas maar dat lukt mij nooit goed, dikke bobbels op de hoeken waar je maar naar blijft kijken, dat idee. 

Dus een methode bedacht hoe ik de hoeken ”weg’  kon naaien voor het spannen:

Eerst trek ik met potlood een lijn om de uiteindelijke maat, in dit geval 40×40 cm (maat van het canvas). Dit snij ik op precies voetjebreed (0,7 cm) af. Plus vier stroken van 10 cm breed en in dit geval 50 cm lang in de gewenste zijkantkleur.

De eerste strook naai ik aan een willekeurige zijkant:

Voordat ik begon met naaien  trek ik met wit potlood een lijn in het verlengde van de eerder getekende potloodlijn op de aangestikte baan. Dat is de lijn waar ik straks de hoek mee kan stikken!

Zo naai ik alle vier de strips langs de zijkanten. Wel opletten dat ik exact stop voor de voetjebrede naad of een steek daarvoor. De witte  lijn helpt daarbij.

Als de zijkanten vast zitten, stik je de hoeken op elkaar mbv. de hulplijnen op de stof: 

De stof keren en even de hoeken checken. Eventueel nog wat tussenvulling op het canvas leggen en kijken of het werk nog om het canvast past:

Ziet er goed uit.  Nu aan de achterkant spannen. Beginnen met vastnieten halverwege de zijkanten. Als die allevier vast zitten, zijn de hoeken aan de beurt:

Op de hoeken heb je nu veel minder stof weg te werken en dat resulteert in scherpe hoeken:

Door de diepte van het canvas, kan het werk nu  makkelijk opgehangen worden. En de stoffen rand weet iets toe te voegen.  Hoop dat met deze methode meer mensen over de ‘spanvrees’ heen komen!