En dan de laatste etappe van het werken aan het 1e Jungle quiltje van mijn opdrachten: de afwerking.

Als je zo intensief machinaal quilt (op de BERNINA 770QE) zoals ik altijd doe (ik lijk niet anders te kunnen), dan kan het zijn dat een quiltje erg hobbelig geworden is, en dan moet het na het quilten plat gemaakt worden, zgn. blocken. Dat kun je op verschillende manieren doen: mijn manier is om een quilt helemaal nat te spuiten met een platenspuit, de quilt in vorm te trekken en dan – voordat hij droog is, gebruik makend van het vocht wat er in zit – met de stoom van de strijkbout er vlak boven stoomstoten geven, zodat door hitte en vocht de quilt glad trekt.

Dat lijkt heel eng, maar als je dat eenmaal een aantal keren gedaan hebt, zie je hoe je quilt opknapt. Belangrijk is wel dat het quiltje op een ondergrond ligt die tegen vocht en hitte kan, zoals bij ons in huis op de tegelvloer van de gang/keuken.

Na het blocken en volledig drogen van het quiltje (een dag en een nacht), heb ik de zijranden afgesneden. De onderrand heb ik licht golvend afgesneden: omdat in de natuur ook niets recht is, had ik besloten om een golvende onderrand te maken, en daarbij te zorgen dat de linker- en rechter zijkanten niet helemaal dezelfde lengte hebben: dat geeft al een apart effect…

Omdat het quilten vrij intensief was, en het machinaal borduren dwars door de sandwich gedaan is, is de achterkant niet mooi: vandaar dat ik daar een eenvoudige dunnere achterkantstof tegenaan gezet had. Nu moet de mooie achterkantstof er tegenaan. Die heb ik groter gesneden dan de quilt, omdat ik nog een paar quiltlijnen ga maken om zo de achterkantstof op bepaalde plekken aan de quilt te zetten.

Nadat ik die paar quiltlijnen – langs bomen ed – heb gemaakt, heb ik de achterkantstof gelijk gesneden met de quilt zelf. En dan de afwerkrand….

Die heb ik van een helder groene stof gemaakt: stroken dubbel, eerst op de achterkant genaaid, daarna naar voren geslagen en met de machine op de voorkant vastgenaaid. Wel had ik eerst de hoeken met de hand dichtgenaaid, om te voorkomen dat het met de machine een rommeltje zou worden: door dit eerst te doen voorkom je problemen bij de verstekhoeken, want die zijn extra dik. Daar naai ik dan altijd heel, heel rustig over, om te voorkomen dat de naald breekt (wat me natuurlijk al vaker is overkomen).

Omdat dit een lang quiltje is, gebruik ik een extra tafeltje, gemaakt door echtgenoot, die ik op haken aan de grote tafel vastzet. Daar leg ik de lengte van het quiltje op tijdens het vastnaaien van de afwerkranden, zodat het quiltje niet van de grote tafel afglijdt, maar op het extra tafeltje meeloopt. Handig hoor… Als ik het niet meer nodig heb, haal ik het van de haken af, klap ik het in en berg ik het weg…

Natuurlijk moet er ook een tunnel achterop de quilt: al weet ik dat de opdrachtgeefster het quiltje in de eerste instantie voor een dressoir bedoeld heeft, kan het best zijn dat ze het op een bepaald moment aan de muur zou willen hangen. Bovendien zeg ik bij opdrachten er altijd bij dat ik quilts op een bepaald moment een poosje terug kan vorderen, voor een tentoonstelling of expositie. Dan moet het werk ook opgehangen worden, en dan is het maar goed dat de tunnel er al opzit… Zo’n tunnel maak ik altijd van dezelfde stof als de achterkantstof: hij moet niet teveel opvallen…

Ook is het belangrijk om een label achterop de quilt te zetten: die maak ik altijd van PhotoFabric: stof op papier voor in de inkjet printer. Via Word maak ik de tekst en zet er altijd een foto bij, uitprinten, drogen laten, uitwassen, strijken en achterop de quilt naaien… zo is altijd te zien wie de quilt ontworpen/gemaakt heeft en wanneer.

En als laatste – als écht alles klaar is – zet ik mijn handtekening. Omdat dit mijn eigen ontwerp is, voel ik me een kunstenaar en signeer ik mijn werk. Altijd links op een quilt, SAK  (Sylvia Antoinette Kaptein) en dan het jaartal, in dit geval 2016. Zo herken ik mijn werk, en de opdrachtgeefster ook.

Dan geef ik hierbij nog wat overzichtsfoto’s: de linkerkant van het quiltje…

en de rechterkant van het quiltje…

en natuurlijk de foto met het hele quiltje erop.

Een geweldig project was het, dit quiltje is dan af, maar anderen nog niet, want de opdrachtgeefster wil graag dat ik nog meer quiltjes voor in haar huis met dit thema maak, en een aantal kussens. Ik heb hiermee de link willen leggen van machinaal borduren naar freehand machinaal quilten: dat je deze zaken goed kunt combineren of aanvullen lijkt me duidelijk, maar daadwerkelijke toepassingen zijn wat sprekender… en dat je een quilt sandwich in een borduurring in kunt spannen: dat blijkt maar weer, geen extra verstevigingen nodig: de sandwich is stevig genoeg. Op deze manier ga ik nog veel vaker werken.

Op de foto hierboven zie je het quiltje bij de opdrachtgeefster hangen.

Ook ga ik nog een aantal tops die ik gemaakt heb van de patronen van Judy Niemeyer quilten, want die moeten nog af voor het OEQC in oktober, waar ik met een gastcollectie sta, waar ik op 19 oktober (1 dag voordat de quilttentoonstelling van 20 t/m 23 oktober losbarst) een ééndagsworkshop LEAVES geef – je kunt je hiervoor al via de website van het OEQC opgeven/inschrijven!), waar ik tijdens de quilttentoonstelling demo’s geef en over mijn quilts kan vertellen, en waar je informatie/folders kunt krijgen over komende workshops.

Wil je ook graag quiltjes door mij in opdracht laten maken? Neem dan contact met me op via [email protected]. Via een persoonlijke afspraak bespreken we dan wat je graag wilt en op welke termijn (houd wel rekening met een wachtlijst).

Op naar het volgende quiltje!
Quiltgroeten
Sylvia Kaptein CI
Sylvia’s Art Quilts Studio
Mient 10 – 1655KR Sijbekarspel
www.sylviasartquilts.nl
[email protected]