Eigen baas zijn is heerlijk! Hoewel ik dat nu maar deeltijd ben, geniet ik er met volle teugen van… Zo zit ik nu, op maandag middag 12:30 met mijn drankje in de tuin, in de zon te schrijven. Twintig uur per week werk ik bij Juwelier Copini in Leeuwarden (en heb de mazzel dat het in dit geval helemaal niet erg is om voor een baas te werken!) en twintig uur (in de praktijk eerder dertig) werk ik voor mezelf. Ik ontwerp en maak danskleding en voor een ekster zoals ik, is dat de mooiste baan van de wereld! (daarbij kun je wel nagaan dat mijn andere werk ook niet bepaald vervelend is)
Elke keer als ik op een danswedstrijd ben of weer eens één van de talloze dansfilmpjes op youtube bekijk, denk ik weer; ‘yes, ik heb het juiste vak gekozen!’ En dat is voor mij heel wat; als kind wist ik dondersgoed wat ik wilde worden; na dolfijnentrainster wilde ik graag kapster worden, waarna ook advocaat, vrijwilligster in Afrika en kunstenares de revue passeerden. Maar toen ik uiteindelijk in de zesde klas van het atheneum zat, was mijn toekomstbeeld plots weer helemaal blanco. Advocaat wilde ik alleen worden voor het riante salaris, maar ik vond het niet interessant genoeg om er iets (5 jaar studie) voor te doen. Vrijwilligster in Afrika klinkt nog steeds leuk, maar voor iemand die bij 25 graden al loopt te puffen, is dat toch niet echt ideaal. Ik besloot een jaartje te gaan werken om er over na te kunnen denken.
Na dat jaar begon ik heel hoopvol aan de studie Kunsten, Cultuur en Media aan de Rijksuniversiteit Groningen, maar al snel kwam ik er achter dat ik niet over kunst wilde praten of lezen; ik wilde liever zelf kunstzinnig bezig zijn! Na een half jaar stopte ik dan ook met de opleiding en ging wederom aan het werk. In die tijd danste ik vrij fanatiek; ik nam privélessen met mijn danspartner en we dansten ook wedstrijden. Wat ik altijd bijna net zo leuk heb gevonden als het dansen zelf, was de kleding die erbij hoorde!
Ik kan geen andere plek bedenken waar mensen zich zo lekker kunnen uitdossen om er zo uniek en opvallend mogelijk uit te zien. Iets vinden dat ik écht mooi vond, was echter vrij moeilijk, dus het leek me leuk om zelf danskleding te leren maken. Daarnaast speelde ook mee dat danskleding vrij kostbaar is, dus ook wat dat betreft is het altijd handig om zelf te kunnen maken.
Ik besloot ‘even een cursus’ te doen, en schafte heel optimistisch mijn eerste naaimachine aan. Het duurde niet lang voordat ik er achter kwam dat een thuiscursus voor iemand die nog nooit een steek had genaaid, toch best wel lastig was en ik schreef me in op de modevakschool in de buurt voor wat meer praktische begeleiding. Binnen de kortste keren had ik de smaak te pakken en wilde de opleiding zo snel mogelijk af ronden om dat ‘echt aan de slag’ te kunnen en dat lukte na twee jaar. Sinds februari dit jaar sta ik dan ook ingeschreven bij de KvK en houd me bezig met wat ik inmiddels wel kan noemen; mijn passie. Ik kan mijn werk lekker zelf inplannen en werk soms wel 14 uur per dag. Om dan de volgende dag lekker in de tuin te kunnen zitten. Met mijn drankje, in de zon, zoals vandaag.
Fijne zomer allemaal!
Hey hey,
Ik heb een vraagje, ik zie dat je al een tijdje bezig bent om zulke mooie danskleding te maken. Maar ik zou graag willen weten op welke school of cursus je dit geleerd hebt want ik zit nu op een school en het is mijn 2e leerjaar maar om zulke mooie kleding te maken zit ik nu dus echt verkeerd ik hoop dat je me verder kan helpen.
Groetjes Miriam