Afgelopen vrijdag heb ik een workshop gegeven voor naaileraressen.

Deze dames hadden al vaker een workshop gevolgd, zij waren allemaal erg enthousiast, maar iets uit de vrije hand doen is soms toch wel eng.

De leraressen kunnen allemaal erg goed naaien, maar uit de vrije hand zomaar iets doen was voor de meeste wel erg nieuw. Ik riep dus wel eens “Dat zal ik jullie nog wel eens leren!”

Maar ja dan moet je het wel waar maken, dus ik heb een hele tijd lopen denken wat ik zou gaan doen, het moest iets aparts zijn, wat ze zeker niet zomaar zelf zouden doen, maar ik wilde dat de naaimachine centraal stond.

Dus ik bedacht om een schilderij op canvas te maken. In mijn hoofd had ik het bedacht en uitgewerkt. Dus de naaischolen aangeschreven en een datum gepland.

De aanmeldingen kwamen binnen en ik heb toen mijn idee uitgewerkt.

Vrijdag was het zover en kwamen de mensen om 10 uur in de winkel, met hun eigen machine ( het waren allemaal Bernina’s).

Mijn voorbeeld stond op tafel, het enigste patroon wat ze hadden was het patroon van de naaimachine, een tekening die ik zelf had gemaakt. Verder kon ik gebruik maken van mijn enorme voorraad stalen van gordijnstoffen.

En dan aan de slag, de tafel leek wel een uitverkoop kraam lekker graaien!

Kleuren bij elkaar zoeken en dan……………….

Hoe en waar moeten we beginnen….

Hebben we zo’n mooie grote tafel, en  nog te klein dus dan maar op de knietjes.

…….. Hoe deed Gerda het ook al weer starend naar het voorbeeld.

Toch wel erg moelijk om zo te werken……

Ik stelde voor dat ze de naam van de naaischool op de naaimachine naaide, met het stopvoetje uit de vrije hand!

‘Nou dat wiebelt wel heel erg!!”

En dat voor de eerste keer!

Het was wel flink zweten voor de dames, maar ze waren erg tevreden en ik ook, toch nog weer wat voetjes uitgeprobeerd, wat technieken geleerd, door met verschillende garens te werken moet je ook durven spelen met de spanning.

En dan de resultaten, een was er nog niet klaar, maar iedereen was supertrots!