Creatieve berichten over naaien

De eerste keer op mijn eentje

Als je me een jaar geleden gevraagd had wat het eerste project dat ik zelfstandig zou maken, zou worden had ik zonder verpinken “een rokje” geantwoord. De vele creatieve bloggers laten me meer dan eens dromen, en heel eerlijk, rokjes zijn wel een beetje de reden geweest om op les te gaan. In de praktijk bleek dat wat tegen te vallen en niet alleen omdat de rokjes pas in het tweede jaar op het programma staan, maar vooral omdat het maar niet klikte tussen mij en die machine. Drie lesuurtjes in de week zijn natuurlijk kort en ik voelde me wat lastig. Het heeft dan ook tot begin maart geduurd voor ik het aandurfde om in te gaan op het aanbod om een machine te “lenen”. Ik had het al wat vooruitgeschoven tot na de verbouwingen, tegen de zomer,… Maar dat blijft ook maar duren.

Het eerste zelfstandige project werd geen rokje, maar wel kussenslopen. Weinig sexy, ik geef het toe en meteen heel huishoudelijk gericht. Het werd een cadeautje voor mijn lief. Al een tijdje mag ik horen dat het toch wel schandalig is dat de Zweden geen kussenslopen hebben in 60 op 60, of toch geen mooie. Dus had ik hem beloofd dat ik er ooit wel eens zou maken, passend bij het dekbed. Hoe gaat dat…

Ik kreeg een grote vrijheid: iets met wit-zwart en er zat ook geen tijdsdruk op. Maar hij is geen gemakkelijke, want het is niet zomaar zwart, wel bruin-zwart (zijn woorden, dus meteen een lastige klant) . Dus werd het toch een beetje weifelen, bij die Zweden. Al koos ik eigenlijk twee stofjes die ik al een tijdje leuk vind. De cijfertjes van Britten, een ontwerp van Emma Jones, een soepel stofje. Het tweede is een leuk met gevouwen diertjes, waaronder leuke rendieren

Hij mocht kiezen maar uiteindelijk werd het seriewerk, terwijl ik bezig was had ik de smaak wel te pakken.

Ik heb het zonder tutorial gedaan (al kan je er wel veel vinden op het web), gewoon wat rekenen. Voor de kussens 60 op 60, gebruikte ik breedte 65 en lengte 145cm met een zoompje van 3 cm. Het Brittenstofje was verschrikkelijk om te stikken, het rimpelde en meteen wist ik waarom je de steken efkes moet testen. Maar de diertjes gingen voor niks.

Het was een beetje improviseren, maar uiteindelijk wees het zichzelf uit. Het enige minpuntje is dat de grootste flap onder de kleinste zit, maar een kniesoor die dit opmerkt. Trouwens als je slaapt let je daar niet op. Ik was al blij dat mijn diertjes en letters in de juiste richting liepen.

Gerelateerde inhoud die interessant voor je is

Commentaren op dit bericht

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Beste bezoek(st)er van de BERNINA blog,

Om afbeeldingen bij de commentaarfunctie te publiceren, moet je je op de blog aanmelden. Hier kun je je aanmelden.

Ben je nog niet op de BERNINA blog geregistreerd? Hier kun je je registreren.

Hartelijk dank,

Jouw BERNINA blogteam