Het voelt een beetje onwennig om hier tussen de experten te staan. Ik ben pas begonnen met naaien. Ja, als kind haakte ik rokjes en jurkjes voor mijn barbie, omdat breien me een gedoe leek en er niet zomaar stof in huis lag. De naaimachine van mijn ma, een Bernina, kreeg ik zelden of nooit te zien. In een vlaag van opwelling spendeerde ik als tiener mijn zakgeld aan een halve kilo wol, want de verkoopster had gezegd dat je daarvoor een halve kilo nodig had. En voor de barbies was ik toen toch al te groot. Een patroon, daar had ik niet aan gedacht. Het werd dus iets vormeloos met mouwen dat ik nooit heb aan gehad. En toen werd het stil op zelf kledij maken, ik ging studeren, alleen wonen, werken,…
Vier jaar geleden kreeg ik een blaadje van het avondonderwijs onder ogen. Ze organiseerden dat jaar voor het eerst een breicursus en gelukkig was het nog niet zo hip dat ik gewoon kon inschrijven. Naailessen zag ik toen niet zitten, mijn ma had ondertussen haar naaimachine weggeschonken. Maar breien leek me wel iets. Toen het uiteindelijk duidelijk werd dat ze niet meteen een vierde jaar zouden organiseren, besloot ik me aan naailessen te wagen. Ik had de smaak ergens toch wel te pakken, van dat creatief zijn, en er was ook een vriendin die mee ging.
Dat was september 2010. Het heeft een tijd geduurd, maar nu heb ik de smaak te pakken. Ik begon de lessen zonder machine, gewoon eens zien wat het zou geven. Ondertussen kan ik af en toe een machine lenen en zelf experimenteren. Via BERNINA kan ik dat hier met jullie delen en kan ik daarvoor binnenkort ook een bernette gebruiken. Spannend!
Hoi Patricia,
Wat ontzettend leuk dat je ook mee doet met de Bernina blog!
Ik kijk nu al uit naar de blogs over je ontdekkingsreis in de textiele wereld en ik denk vele met mij.
Waarschijnlijk zijn er veel mensen die zich in jouw verhalen herkennen….ik in ieder geval wel.
Zoals Ina al schreef…wij zijn allemaal eens begonnen met hetzelfde gevoel en ik hoop dat er veel mensen met hetzelfde gevoel gaan beginnen.
Het is zo leuk!
Tot de volgende blog!
Annemarlies
Dankje!
Hallo Patricia, van harte welkom! Ik heb even een beetje aan je foto gesleuteld, zodat hij nu wel zichtbaar is.
Hallo Patricia, ook van mij van harte welkom! En ik ga maandag direct kijken dat je foto verschijnt!
Hallo Patricia,
Wij zijn ook allemaal met “niks” begonnen hoor – hoop dat je je snel thuis voelt bij de Bernina-familie.
Hartelijke groet,
Ina.