Na de kussenslopen was het tijd voor iets voor mezelf. En dat kon niks anders dan een rokje worden. De keuze viel niet op een A-lijntje waarvan talloze gratis patronen op het internet te vinden zijn, nee, het werd een rokje uit de Knipmode van februari. Ik koos een vrolijk rood stofje met grote witte bollen en liet me niet afschrikken door patronen die verder moeten lopen. Het zou confectie worden. En onder het motto “Ken je zelf” had ik mezelf beloofd dat ik er volop tijd voor zou nemen en dat het niet erg zou zijn als ik ergens halverwege niet meer zou weten hoe het verder moest.

En ik nam er ook mijn tijd voor. Telkens een klein stukje. Ideaal om het even te laten rusten als ik het niet meer wist, want hoe je het draait of keert, die instructies zijn toch niet altijd op maat van beginners. Het begon al met het rimpelen, op naar pagina xx en proberen maar. Daarna was het volgende heikele punt de rits. Het kan natuurlijk beter, maar voor een eerste keer ben ik best tevreden.

Zo lukte het zonder grote problemen om alles samen te zetten en al eens te proberen. Een opluchting! Alleen dat beleg bleef een raadsel. De instructies hielpen me niet verder en ik vond niet meteen de uitleg die me verder kon helpen op het internet. Ik schakelde een hulplijn in, en ging een kijkje nemen in het eerste naai-atelier in Gent. Een uurtje in BoHo, een zalig zonnige ruimte op het eerste verdiep en sowieso een leuke plaats om iets te drinken.

Goedkope stofjes hebben ook het nadeel om wat transparant te durven zijn, dus was een voering meer dan nodig. Dit had ik niet voorzien, en het patroon ook niet, maar ik baseerde me op het bovenstuk en knipte twee rechthoeken. De zoom moest ik uithalen omdat ik die liever in de andere richting wou.

Het resultaat mag best gezien worden, de zakjes liet ik nog achterwege. En voorlopig denk ik dat het ook zo zal blijven. Ik heb nog wel wat stof over, maar misschien niet voldoende voor de grootte van de zakken zoals het patroon. Het voelt een beetje als Minnie Mouse maar mij hoor je niet klagen…