BERNINA Corporate Blog –Toen mijn Lief terugkeerde uit Bali had hij een hoop stofjes mee uit Java. Ik vond het fantastisch, om te zien wat hij mee voor me had gekozen. “Oefenstofjes”, had hij benadrukt. Maar zo zit ik niet in elkaar. Ik begrijp dat eigenlijk niet zo goed, bloggers die eerst iets uittesten in een ander stofje waarvan ze al weten dat ze het nooit gaan dragen. Nee, zulke testprojecten zie ik niet zitten. Ik wil gewoon dingen die ik kan gebruiken en ja, die zitten misschien de eerste keer nog niet goed of zijn nog niet perfect. Tijdens een lang weekend had ik mijn zinnen gezet op dit stofje.
Je zou het een gemakkelijkheidsoplossing kunnen noemen, maar ik koos hetzelfde patroon als mijn eerste rokje. Maar dan een beetje anders. Ik wou het iets langer. En ik weet niet of het lot ermee gemoeid was of niet, maar ik vond enkel de stukken voor het beleg. Geen erg, want de rok is eigenlijk gewoon een rechthoek.
De stof was maar 1m10 breed en ik besloot het me gemakkelijk te maken en de volledige breedte te gebruiken. Zo zou het wat wijder vallen. In het patroon uit de Knipmode werd niet de volledige boord gerimpeld, waarschijnlijk omwille van de zakjes, maar ik rimpelde de volledige breedte.
Recht stikken was heel gemakkelijk dankzij de zelfkant die iets anders van kleur was. Ik denk dat het niet gebruikelijk is om de zelfkant te gebruiken, maar in dit geval stoorde het me niet en dit had het voordeel dat ik niet moest zigzaggen.
Een onderrok kon ik opnieuw moeilijk achterwege laten, dit felle stofje had ik bij Veritas een tijdje terug voor 2 euro per meter op de kop kunnen tikken (en ja, ik heb er een paar meegebracht, met goedkeuren van het thuisfront). Ik werkte de binnenkant af met een biaislint zodat die laagjes van beleg, voering mooi weg zitten.
Ik durfde het rokje al aan naar het werk en voelde me stiekem een beetje een prinses met zo een zwierig rokje.
Pingback:Knipvrees: een remedie » Door Patricia » Zolang, Bijna, Zelfs, Echt, Anderzijds, Maar » BERNINA
Hey butterfly en naailesgenootje,
Leuk om je blogs te lezen en het stipjesrokje eindelijk te zien! Ziet er heel vrolijk en zwierig uit. Kom in de zomer maar eens stoefen bij ons op een bbq:-).
Tot de laatste naailes,
san
Hallo Patricia,
Wat een leuk rokje is ook dit geworden. En, je bent heel moedig hoor – gewoon doen. Net wat Maria zegt: mooi werk met mooie stoffen. Het is zo jammer om je kast vol met mooie stoffen te hebben en alleen lelijke stoffen om te oefenen te gebruiken.
Quilters doen vaak hetzelfde: en vervolgens maken ze een werkstuk waar ze niet tevreden over zijn omdat ze de stof of de kleur niet mooi vinden……..
Ik geniet van je blogjes.
Groetjes,
Ina.
Wat een mooie stof en het rokje is erg mooi geworden.Wat mij altijd verwonderd dat je van een rechte lap stof iets moois kan maken.
Ik las knip vrees vandaar dat ik hier nu een reactie plaat.
Vele mensen hebben die angst en wat jammer is als ze een naaicursus gaan volgen kopen ze eerst een lelijk stofje omdat ze bang zijn voor het knippen.”die mag mislukken”maar het werkstuk is dan niet mooi omdat ze de foute stof gekozen hebben,zonde van al het werk.En gooien het in de kast en in veel gevallen laten ze het naaien maar voor wat het is,juist met mooie stof beginnen zo raak je de knip angst kwijt en het resultaat is een pracht van een werkstuk ,waar je trots op kan mag wezen.En je begint met trots aan een nieuw werkstuk.Veel geluk met je naaiwerk .
Gr Maria
Weer een superleuk rokje! Je kast begint vol te raken haha! Trouwens, die felroze stof voor het onderrokje had wat mij betreft ook onder het paarse rokje mogen uitsteken. Allebei de stoffen zijn mooi!