Toen ik het eerder over knipvrees had, was het niet zozeer de schrik om te knippen in stof maar wel schrik om niet te weten wat te doen met de overschot. Anderzijds zie ik wel vaak toffe accessoires in een boekje of op het internet maar vind ik het zonde om hier een nieuw stofje voor te gebruiken. Maar bij het knippen van de stof voor mijn pyjama had ik dat niet. Ik wist meteen wat ik zou maken.

Ik vond dit patroontje maar liet de instructies links liggen. Ik knipte iets te ijverig de vormen en kroop achter mijn stikmachine. De oortjes kregen de kleur van de broek, maar ik koos voor een sierstiksel dicht tegen de rand in plaats van het rafelen. De staart liet ik achterwege. Bij het vullen bleek al snel het probleem, de delen waren wat gaan schuiven. Echt kindvriendelijk kun je het niet noemen als de vulling er door komt piepen.

De tweede keer volgde ik de instructies, patroon overtekenen, eerst stikken en dan knippen. Je kan het niet zo goed op de foto zien, maar het is een stuk simpeler en sneller. En vooral het werkt. Zelfs als de stof wat gaat schuiven, blijven de naden sterk genoeg. Zolang je maar voorzichtig bent bij het knipje om de vormen mooi weer te geven. Het werd een geel olifantje in een restje van dit rokje. Ik vind ze heel schattig, gemakkelijk te maken en bijna moeilijk om afscheid van te nemen, al zijn er nogal wat geboortes in de vriendenkring in het vooruitzicht waar een kindvriendelijk exemplaar wel een plekje zou kunnen krijgen in het cadeautje. Bijna bandwerk voor het najaar, als ik even tel.