Ik ben tegenwoordig niet echt leuk gezelschap om mee te hebben in een kledingwinkel. Het zijn natuurlijk solden maar zelfs dat kan me niet afleiden. Als ik iets moois zie hangen, wat wel frequent gebeurt, dan kijk ik naar de afwerking en vooral of ik het zelf zou kunnen maken. Het is een beetje een ziekte vrees ik. Ik heb nog net niet mijn lintmeter bovengehaald, en ja, die zit standaard in mijn handtas. Ik brei vaak op de trein en dan heb ik die lintmeter wel eens nodig.
Maar terug naar de naaimachine.Veel topjes hebben een ronde hals en vallen dan wijd open. Het is niet meteen een model dat me aanspreekt omdat ik nogal snel koud heb aan mijn schouders in airco-omgevingen, zoals op het werk. Maar ik wou het wel eens proberen, gewoon uit een restje van mijn pyjama-broek en hoe langer ik er over nadacht hoe meer ik het zag zitten. Ik ging niet op zoek naar een patroon maar bedacht dat ik het misschien zelf wel kon aftekenen van een topje. Ik vond hier de bevestiging van dit idee. Ik tekende de voorkant wat langer dan de rug, knipte de stof dubbel en keerde die zoals je dat met linten doet.
Waar ik niet aan gedacht had, was hoe ik ze aan elkaar ging stikken. Ik probeerde het ene stuk in het andere te schuiven en zo samen te stikken. Voor het lijf gebruikte ik een rechthoek. Gerimpeld aan de hals zodat het mooi wijd open viel. Ik paste veel tussen door om alles goed te krijgen. De oksels waren het lastige stuk. Een gewone rechthoek was gezien de toch wel hoge halsuitsnijding onvoldoende om comfortabel te zitten. Dus haalde ik het tornmesje boven en werd de rechthoek daar gebogen. Ik had de stof goed lang genomen omdat ik niet goed wist wat het effect van die hals en dat rimpelen zou zijn. Ik legde het in op tuniek-lengte.
Het valt wat wijd, maar dat was natuurlijk de bedoeling. Er is no way dat ik buiten kom in een ikea-stofje, al heb ik in dit zelfde stofje ook al een rokje gezien maar het was wel een leuke oefening. En dan maak ik het wat minder wijd, nu ziet het er een beetje een tent uit. Het zit zeker comfortabel. Op aanraden van mijn lief ben ik op zoek gegaan naar een contrasterend kleur om er nog een extra boord aan te zetten, zodat het een slaapkleedje kon worden, maar ik vond niet meteen een passend stofje in mijn voorraad dat groot genoeg was of dat ik hiervoor wou verknippen.
Voor een zomer met 10 graden op de thermometer wel…zijn de borsten in ieder geval lekker warm ingepakt.
Ik dacht eerst ook, doe ik niet aan mee. Maar ja, kon de verleiding toch niet weerstaan. Eerst een knalgroene broek gekocht. Wat kon ik daarop combineren? Zwart en wit staan perfect. En daarna ook nog voor een rode broek overstag gegaan, gecombineerd met paars erboven. Even wennen, maar wel leuk!
De modeblaadjes stonden vol met knalkleuren en de gekleurde jeans zou ook terugkeren (wat ik verschrikkelijk vond), maar ik moet zeggen dat ik ze nog niet meteen in het straatbeeld heb gezien. Voorlopig is het echt te koud in België voor topjes of zomerkleren. Ik denk dat ik mijn dikke trui voor de Gentse feesten maar boven haal.
Hallo Patricia, ik vind de stof juist leuk, knalgroene strakke broek eronder, is nu mode – tenminste bij ons in Zwitserland 🙂