Creatieve berichten over naaien

En we zijn vertrokken!

Dinsdag was het dan zo ver: mijn eerste naailes van het tweede jaar. Eigenlijk was het al de tweede, maar vorige week kon ik er niet bij zijn. Ik wist dat ik niet echt veel zou gemist hebben, een mailtje naar het secretariaat leerde me dat er twee groepen waren voor rok en pantalon. En alsof de tegenslag er mee gemoeid was, had de trein ook nog vertraging en voelde ik me ook niet zo lekker. Niet meteen een goed begin.

Aangezien ik de eerste les niet was hadden ze me zelf maar in een groep ingedeeld. Niet dat ik dat erg vond, ik heb mijn vaste lesavond ingewisseld voor een andere avond en in mijn groep van vorig jaar ging de voorkeur duidelijk uit naar kinderkledij, dus verwachtte ik sowieso niet veel volk te kennen. Ik ken ook de lesgeefster nog niet en na vier jaar bij dezelfde is dat misschien wel een leuke afwisseling. De groep is heel gevarieerd qua leeftijd en model, wat ook wel leuk is, omdat je dan echt andere stijlen van rokjes ziet ontstaan.

Op de vensterbank lagen twee jaargangen Burda en ik kreeg de instructie om een rokje te kiezen. Niet te moeilijk en er kon – als het moest – ook nog wel van alles aangepast worden. Ik had mijn stofje al bij en had in de rapte ook een paar boekjes mee gegrist in mijn rugzak. Ik vond een leuk exemplaar stijl jaren 70 in een herfstnummer van twee jaar terug. Even twijfelde ik nog met een ander exemplaar in velours, al beviel het plooitje me minder. De lesgeefster gaf haar zegen en ik kon het patroon beginnen over tekenen. En daar begon het probleem, het patroonblad was zoek. Enfin, uiteindelijk vond ik het patroon dat ik wou: gewoon recht, met een gulp en zakken in het Japanse boekje dat ik zelf bij had. Ik ben niet meteen wild enthousiast van Skirts à la carte, zeker in vergelijking met andere Japanse boekjes vind ik de foto’s nogal sober en zijn ook de modellen eigenlijk relatief simpel. Uit de reactie van een paar collega’s kon ik hetzelfde opmaken.

Ik kreeg spontaan hulp bij het meten en hierdoor werd het ontcijferen van de maattabel toch net iets gemakkelijker. Ook bij de andere instructies hoop ik wat hulp te krijgen van de lesgeefster, want Japanse tekens zijn toch niet zo mijn ding.

De keuze voor de stof is gevallen op een donkerblauwe velours uit de Bali-stapel. Iets breder en iets korter dan het patroon voorschrijft, maar volgens de lesgeefster geen enkel probleem. Bovendien is het wel goed dat iemand een rokje in velours maakt, dan kan ze de volgende keer tonen hoe je moet knippen.

Deze keer toonde ze nog hoe je de stof moet prepareren, verrassend genoeg iets wat we vorig jaar niet gezien hadden (of ik heb die les gemist). Ze demonstreerde het met een vrolijk bloemenstofje van een meisje. Haar gezicht betrok een beetje toen er in de stof geknipt en gescheurd werd om de goede inslagdraad te vinden, zodat je die loodrecht op de kettingdraad kan stomen. We leerden ook een trukje namelijk hoe je aan het geluid soms kunt herkennen wat de richting van de stof is waarin je kan knippen. De les is voorbij gevlogen en mijn tandpijn was volledig vergeten. Ik kan bijna niet wachten tot volgende week, maar eerst het stofje wassen (voor alles is een eerste keer). En het patroon van het jaren 70 rokje haal ik misschien nog wel uit de bibliotheek.

Gerelateerde inhoud die interessant voor je is

Commentaren op dit bericht

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Beste bezoek(st)er van de BERNINA blog,

Om afbeeldingen bij de commentaarfunctie te publiceren, moet je je op de blog aanmelden. Hier kun je je aanmelden.

Ben je nog niet op de BERNINA blog geregistreerd? Hier kun je je registreren.

Hartelijk dank,

Jouw BERNINA blogteam