Ik liet jullie de vorige keer wat foto’s zien van mijn rokjes in een leuk blauw stofje met witte bloemetjes. Ik zei een beetje met trots dat het één van de enige projecten was die ik afwerkte maar dat was buiten mijn lief gerekend. Nu moet je weten dat hij – in tegenstelling tot de meeste mannen – ook ziet of een kledingstuk een goede pasvorm heeft. Het is zeker geen toeval dat hij uit Indonesië terug kwam met een aantal op maat gemaakte broeken. Dus toen ik fier mijn rokje de eerste keer aandeed en dit ook nog combineerde met een zelfgebreide trui die ik in het vroege voorjaar afgewerkt had maar door het  warme lenteweer eigenlijk nog niet gedragen had, kreeg ik niet meteen de commentaar die ik verwacht had. De kraag van mijn trui kon best een vijf à zes cm langer. En er scheelde iets met de pasvorm van mijn rok, al kon hij niet meteen zeggen wat, hij wees toch duidelijk naar de heupen.

Ik kon hem ook geen ongelijk geven. Als je uit een vergadering komt en de rits is van het midden van de rug opgeschoven naar de zijkant, dan kan je niet zomaar zeggen dat het een beetje ruim op de heupen zit. Door het probleem met de stof was ik heel zuinig geweest met de zoom en ook hier scheelde wel wat aan. En ja, ik was zo buiten gegaan, ik wijt het aan het feit dat we nog geen grote spiegel in huis hebben om dergelijke misstappen te vermijden. Gelukkig had ik die avond naailes en vooral, het was tijd om de rok te passen. Ik had me de voorbije lessen vooral ledig gehouden met het driegen van de verschillende stukken. Met de hand, ook al had mijn schoonmoeder gezegd dat dit gerust met een grote steek op de machine kon. Ik heb het protest uiteindelijk opgegeven en voelde me soms zelfs bijna zen worden na de werkstress. Op voorhand had ik geen enkele aanpassing  aan het patroon moeten doen, maar bij het passen bleek het rokje toch wat te ruim te zitten op de heupen. Thuis zou ik dit compleet genegeerd hebben, maar in de les lukte dit natuurlijk niet. We vonden de goede pasvorm door tot op de heupen in te leggen en dan de stof haar werk te laten doen. Een naaldje meer en ik zag er verschrikkelijk uit. Een probleem dat ik wel vaker heb met rechte rokjes of voorzichtige A-lijntjes, heb ik al gemerkt.

Thuis probeerde ik de tips ook toe te passen op de blauwe rok. Ik had deze bovenaan afgewerkt met een wit biais en wou hier liever niet in knippen. Ik haalde de rits er uit en gebruikte wat extra stof, een beetje zoals je een neep in de rok zou steken. Verder vernauwde ik de band door onder de biais tot een stukje voorbij de heupen wat minder golving te voorzien. Met alle wijzigingen, ook al van de vorige keer, zou je het patroon uit de knipmode eigenlijk niet meer herkennen, moet ik toegeven.

En het resultaat? De rok valt nog steeds redelijk laag in de taille. Maar ik heb het geprobeerd en door de brede band is deze hoogte eigenlijk wel ideaal. Als de rok hoger zou komen, benadrukt de band bepaalde vormen die ik liever niet benadrukt zie. De rok zit nog wat ruim op de heupen maar gaat geen eigen leven meer leiden. De zoom werd nog een extra keer omgelegd. Dit betekent wel dat de split een stukje kleiner wordt en misschien bijna overbodig. Voorlopig behoud ik deze omdat ik nog niet met deze rok gefietst heb, maar het is niet uitgesloten dat deze ook nog verdwijnt. En het idee van een voering heb ik afgevoerd. De stof is wat dikker en daardoor best geschikt voor het tussenseizoen. Bovendien heb ik geen last van statische elektriciteit als ik panties aan heb.

En om af te sluiten, meer goed nieuws: ik heb een nieuwe naaiplek. De verhuisdozen op de slaapkamer werden aangepakt, de kleerkast verhuisde en op de vrijgekomen plaats kan mijn bureau staan (waardoor die beneden niet langer in de weg staat). Ik palmde die meteen in met mijn naaimachine, zodat ik beneden niet steeds moet verhuizen als de mannen aan het verbouwen gaan. In principe is dit ook voorlopig want mijn naaimachine moet een plekje krijgen in de tweede kamer boven, naast de gamecomputer van mijn lief. Ik voorzag me van doorzichtige ikea-dozen voor bobijntjes, ritsen, biais en paspel.  Maar tussen ons gezegd en gezwegen, hier en daar zitten er nog wel wat ritsen of bobijntjes in een andere zak of doos. En de stofjes kunnen ook op het rek.