Met een grote groep cursisten en een aantal vriendinnen hebben we de tentoonstelling over Chanel bezocht in het Gemeentemuseum Den Haag. Omdat we met zo’n grote groep waren konden we er een rondleiding bij doen en dat was echt fantastische aanvulling op de tentoonstelling. We kregen veel inside-information en kleine weetjes.

Uiteraard weet je wel het één en ander van Chanel als je in mode geïnteresseerd bent maar het is altijd leuk en interessant om er nog meer over te leren.Ik heb me namelijk nooit eerder zo erg verdiept in Chanel en was het dus daarom extra leuk.

De tentoonstelling ging heel erg over de invloed die zij heeft gehad op andere modehuizen vooral in Nederland en in het bijzonder Max Heymans die zijn ‘à la Chanel‘-creaties hier aan de man bracht. Dit is zo’n voorbeeld ervan:

En hier is een voorbeeld van een echt Chanel ensemble

En hét pakje van stijlicoon Jackie Kennedy

Wat het meeste uit het oog sprong bij haar kleding was dat alles was gericht op comfort en functionaliteit. Comfort door veel met tricots en breisels te werken wat in die tijd nog weinig werd gedaan en door een nieuw silhouet te introduceren zonder korset. De functionaliteit bleek vooral uit het weglaten van alle poespas en nep-knoopsgaten,  knoopsgaten mochten alleen als ze werkelijk gebruikt werden als zodanig. De verdere snit was ook erg gericht op het kunnen bewegen van de armen zo bestond een mouw soms wel uit drie delen om dit te bereiken.

Uiteraard is zij ook de uitvinder van de “lbd” The Little Black Dress een jurkje dat zowel overdag als ‘s avonds kon worden gedragen en naar gelegenheid werd aangepast door sieraden (daarover straks nog een stukje). Hier zie je de traditionele LBD van Chanel.

Tot op de dag van vandaag zou iedere vrouw tenminste een LBD in haar kast te hebben volgens menig stylist en modefreak en in navolging Chanel heeft ieder zelf respecterend  modehuis een lbd in de collectie. Dit is een overzicht van het museum:

Dan was er nog een heel hoofdstuk over accessoires de parels, de tassen en het beroemdste parfum ooit Chanel No 5. Waar ik echt geen idee van had is dat alle sieraden nep zijn,  nep parels, nep goud nep alles! Het weegt zowat niks en dat draagt dus weer bij aan het comfort.

En dan het parfum! Er wordt iedere 30 seconden ergens een flesje verkocht op de wereld dus reken maar uit….

Een van de eerste flesjes met nog een laagje van het parfum was ook te bewonderen in het museum en het is met een persoon ingevlogen die het bij zich draagt in een kogelvrije en luchtvrije koffer om het tere flesje goed te bewaren.

En hier twee advertenties voor het parfum toen en nu om nog maar eens meer het iconische gehalte te benadrukken!

Een saillant detail is dat de productie en distributie van het parfum in de beginjaren rond 1924 door twee Joodse broers werd gedaan en dat deze broers hun werk uitmuntend deden en Chanel No 5 groot maakten in Europa. Tijdens het uitbreken van Tweede Wereldoorlog sloot het modehuis Chanel haar deuren voor de kleding maar kon overleven door het parfum. Mademoiselle Chanel had iets te nauwe banden met de Duitsers en verraadde de twee broers die op hun beurt naar Amerika vluchtte en de Holocaust overleefde. Na de oorlog vervolgde ze hun samenwerking en hebben de broers Chanel groot gemaakt in de Verenigde Staten. Kennelijk gaan zaken voor  wraakgevoelens?

En uiteraard was er ook de tas te zien die iconisch is voor het modehuis de Chanel 2.55

Nog altijd een geliefd item onder fashionista’s en vintagelovers!

Kortom het was een fascinerende en inspirerende middag!

Marieke,