Een naaischool in Kenia

Enige tijd geleden hebben we al eens op onze blog over de organisatie Annick voor Kenia geschreven. Misschien heb je toen ook een tas gemaakt? De ondersteuning voor het project in Kenia is verder gegaan en Sharon Duverger heeft hieronder een bericht geschreven over haar bezoek aan de naaischool in Kenia.

“Twee jaar geleden hoopten enkele hobbynaaisters aan de hand van een naaimarathon wat euros te verzamelen en zo een goed doel te steunen. Twee naaiclubs zetten hun schouders onder het idee en organiseerden voor ze het goed en wel beseften een groots handwerkevent dat door duizenden enthousiastelingen werd bezocht. We kregen de steun van talrijke sponsors met als kers op de taart BERNINA die Van Katoen en Annick for Kenya 5000 euro schonken, een groter bedrag dan we initieel hoopten te verzamelen met het naaimarathonidee. De BERNINA bijdrage en de opbrengst van de workshops, de verkoop van handgemaakte spullen, naaipatronen, de Fragile jurk, … deed de teller oplopen tot een bedrag waar we nooit van hadden durven dromen. Van Katoen schonk Annick for Kenya 60.000 euro …

In de nasleep van het Van Katoen verhaal trok ik in februari samen met het Annick for Kenya team naar Afrika. Twee weken zou ik er samen met Liesbeth en Hanne naailes geven in de school gebouwd met de Van Katoen opbrengst terwijl Eddy en Hans zouden instaan voor het nodige kluswerk. Terwijl het mijn eerste keer naar zwart Afrika werd, werd het voor mijn reisgenoten een gelukkig weerzien met de mensen die zij al een tijdje jaarlijks bezochten.

Vóór het vertrek en tijdens de heenreis werd ik zowel door de reisgenoten als door mijn omgeving gewaarschuwd voor ‘de Afrikaanse microbe’. Wat ik zou zien zou me aangrijpen en zou ik nooit meer vergeten. Mijn eigen rationele zelf dacht er het hare van en kon niet vermoeden hoe erg Kenia en de realisaties met de Van Katoen opbrengst me zo zouden raken.

Op facebook volg ik Annick for Kenya op de voet. Ik had dan ook al vaak foto’s gezien van de naaischool die met de Van Katoen opbrengst werd gebouwd, maar pas toen ik met mijn eigen voeten op Keniaanse bodem stond en aankwam op het schoolterrein in Ganja La Simba drong tot me door wat onze inspanningen betekenen voor de leerlingen van de school en hun lerares Mwajuma. Annick for Kenya verandert levens door deze vrouwen van een opleiding, een diploma en bijgevolg een toekomst te voorzien.

Terwijl Liesbeth en Mjawuma de tweedejaars drilden in kwalitatieve afwerking, gaf ik samen met Hanne les aan de eerstejaars van de ‘Annick for Kenya Tailoring College’. De meisjes kregen het ene na het andere beginnersproject en ik genoot enorm van het samen zijn en van het zien van de indrukwekkende vooruitgang die ze maakten. Het les geven ging gepaard met het leren van wat Swahili, het ontdekken van hun cultuur en het krijgen van een ongekende portie menselijke warmte. Tussen het les geven door bezochten we andere projecten die eveneens door Annick for Kenya worden gesteund. Overal werden we met open armen ontvangen en genoot ik van de Afrikaanse omgeving. Ik had snel door dat ik niet erg uitkeek naar de laatste dag, maar zoals dat met alle mooie ervaringen gaat, zijn ze voorbij in een flits. Hetzelfde gebeurde met mijn twee weken Kenia. Op de laatste schooldag kregen we van de meisjes een hartelijk afscheidsfeest waarop mijn rationele zelf nergens meer te bespeuren was. Afscheid nemen viel me zwaar, de Afrikaanse microbe had me inderdaad te pakken.

Intussen ben ik weer een tweetal maanden thuis en denk ik nog dagelijks aan Kenia en aan het grote effect dat ons relatief klein engagement heeft, een engagement dat ik wil blijven aangaan en waar binnenkort meer over verteld wordt!

Meer over het avontuur in Kenia is hier te vinden.”