Voor een optreden in Paradiso met het orkest had mijn dochter een lange zwarte japon nodig. Er werd gezegd:  ga maar naar die goedkope winkel die hebben wel jurken die ervoor in aanmerking komen. Daar hadden we al niet zo’n goed gevoel over, dus al snel de oude maakbladen van de plank gehaald. Ik heb van diverse jaren de nov/dec edities bewaard. Ideaal zou dus blijken. Wij togen op een ochtend de stad in, eens kijken wat er hing. We kwamen al snel tot de conclusie dat het niets werd. De jurken waren of te smal (schouders) of te oubollig. Het was dus niks. Gelukkig had ik de maakbladen waar goede modellen in stonden meegenomen. Dus eerst maar even naar een lunchroom en tijdens de lunch een goed model uitgezocht. We hadden de stad ook uitgezocht dat er een stoffenwinkel in de buurt was. Dus snel daarheen.
Daar een mooie stof uitgezocht, die niet kreukte en heel mooi zou vallen. Maar ook een paskatoen.
Het was namelijk al duidelijk dat ik hier en daar wat moest gaan sleutelen. En dan maak ik liever eerst een model van een goedkope katoen dan van de echte stof. Op de paskatoen kan je ook gewoon tekenen om de puntjes op de i aan te geven.
De jurk (een ontwerp van een bekende Nederlandse ontwerper) had zowel voor als achter een diepe V-hals. Dit wilde ze niet, dus V-hals hoger gelegd en aan het achterpand een normale hoge hals getekend. De schouders waren te ver doorlopend (aflopend) en daardoor dus ook de armsgaten net te smal. Ze heeft jaren geturnd, dus bredere schouders. En met het strijken van de stok moet ze goed kunnen bewegen. Het lijfje moest ook een stuk smaller. Dat betekende dus gelijk het volgende puntje: want de rok moest wel heel wijd worden omdat ze met de cello tussen haar benen moet kunnen zitten. Nu denk je, dan maak je een split in de jurk. Maar om het makkelijk te maken, dat wilde ze niet. Daardoor heb ik de rok vloeiend wijder getekend, want ook plooien onderaan het lijfje zou niet mooi worden. Na dit alles gedaan te hebben het pasmodel aangetrokken, en wat blijkt… We zijn er nog niet, de jurk is 18 cm te kort. Heel vreemd want zo lang is ze niet. Maar dit was het makkelijkste. Maar ook spannend want hadden we dan nog genoeg stof. Uiteindelijk hadden we nog 4 cm speling in de lengte pfff.

Al met al een leuk project en in onze ogen goed geslaagd! Dit soort dingen maken zijn een flinke uitdaging en kosten wel wat nachtelijke overdenkingen. Maar dit is leuker dan een simpel patroon of gordijnen naaien…