Het werken met een naaimachine stond al een hele tijd bovenaan mijn lijstje met dingen die ik nog graag wilde leren. Met een lapje stof en een goed idee kom je namelijk al een heel eind. En eindelijk heb ik nu zelf een naaimachine om het mezelf eigen te maken.

Maar ja dan heb je de naaimachine in huis en dan begint het pas eigenlijk. Want tja hij ziet er heel gaaf uit die naaimachine, maar waarom zitten er zoveel knopjes op en waar dienen die allemaal voor. Ik ben gewoon maar aan tafel gaan zitten en heb stap voor stap de handleiding doorgenomen.

Het aanzetten van mijn BERNINA 215 had ik zo voor elkaar. En ook het spoeltje had ik snel gevulD met garen. Maar toen begon het, de draad in de naald. Volgens de handleiding een simpele handeling. Maar voor mij niet, na een half uur proberen lukte het mij gelukkig wel. Ik was bijna bang dat ik nu juist net diegene was waarbij het niet zou lukken.

Oké, de draden zaten op de plekken waar ze moesten zitten. De machine was aangesloten op het stroom en de pedaal stond vlakbij mijn voet, klaar om ingedrukt te worden. Ik had een proeflapje uit mijn craftroom getoverd, om de steken eerst eens allemaal uit te proberen. Ik ging helemaal enthousiast achter mijn naaimachine zitten, klaar voor mijn eerste steken.

Zoals je kunt zien die gingen nog niet helemaal recht. Inmiddels was het ook tijd om te gaan koken en ik had mij voorgenomen om na het eten weer verder te gaan. Na het eten liet ik trots aan mijn vriend zien wat ik tot nu toe al kon op mijn naaimachine. Maar op het moment dat ik mijn stof onder de naaimachine schoof, kwam hij niet meer bij van het lachen. Ik stop en zit er een beetje beteuterd bij, wat blijkt mijn vriend ziet dat ik het voetje niet omlaag heb gezet. Daarom kreeg ik geen recht stiksel in mijn stof. Nadat ik zelf er ook wel om kon lachen, ging ik op voor poging twee.

En zoals je kunt zien, ging het dit keer wel helemaal goed. Ik heb alle steken even uitgeprobeerd op een nieuw proeflapje. Naarmate ik steeds soepeler de stof onder de naaimachine door liet glijden, werd ik steeds blijer. Nadat ik alle steken een keer had geprobeerd durfte ik mij te wagen aan mijn eerste project.

Een kussenhoesje dat moest mijn eerste echte project gaan worden. En voor mijn eerste kussenhoesje, wilde ik het niet al te moeilijk maken dus de sluiting werd een overlapping. Wel netjes afgewerkt natuurlijk, want hij komt tenslotte op mijn bank te liggen. En toen ik alles netjes had gestikt en de hoes met een kussen gevuld kon worden, werd ik mij toch een partij trots.

Dit had ik een paar uur daarvoor nog niet kunnen denken, ik had het wel gehoopt. Maar wat is dat toch een fijn gevoel om iets zelf gemaakt te hebben. Oké, helemaal perfect is het kussentje nog niet, maar ik heb er nog twaalf te gaan, haha. Ik mag toch wel hopen dat ik bij de twaalfde mooie rechte randen heb gestikt en misschien ook wel een rits erin heb gezet.

Ik heb in elk geval, zoals je misschien al wel heb gemerkt, de smaak behoorlijk te pakken. Ik heb denk ik het naaivirus onder de leden en ik vind dat helemaal niet erg. Integendeel juist, mijn lijst met projecten die ik wil gaan maken op de naaimachine word alleen maar langer.

Ik ben heel erg benieuwd naar jullie eerste stappen op de naaimachine! Stuntelden jullie ook zo in het begin? Laat het mij weten hieronder in de reacties!