Net als vorig jaar rond deze tijd, had ik weer last van een naaidipje. Waarschijnlijk doordat maart en april gewoon enorm drukke maanden zijn qua werk. Dit jaar kwam daar nog eens bij dat ik vanaf 1 maart veel meer uren op kantoor doorbreng, een hele omschakeling als verstokte thuiswerker! Bij zoveel kantoorwerk hoort natuurlijk ook een nieuwe garderobe en dat motiveerde me uiteindelijk om toch weer achter mijn machine te kruipen…

Die machine, dat is dus nog steeds de B380, een heerlijk veelzijdige – maar niet ingewikkelde – machine. Ideaal voor kledingnaaisters zoals ikzelf! Voor het naaien van dit tricotjurkje gebruikte ik een tricotnaald, die heeft een minder scherpe punt en glijdt dus soepeler tussen de draden van de stof door. Hierdoor komen er geen gaten en ladders in je tricot. Daarnaast is het bij tricot belangrijk om een rekbare steek te gebruiken, in ieder geval voor de naden en andere stiksels waar kracht op kan komen. De B380 heeft diverse rekbare steken, natuurlijk de standaard zigzag, maar ook speciale tricotsteken, zoals steek nummer 9, een soort bliksemschichtje.

Voor het doorstikken van de hals heb ik voor een niet rekbare steek gekozen. Niet volgens het boekje dus, maar bij de uitstraling van deze jurk vond ik een glad stiksel het mooiste. In dit geval kon dat ook, omdat de wijde boothals eigenlijk niet echt hoeft te rekken. Daarom koos ik voor de gewone stiksteek, nummer 1, maar dan wel iets verlengd, steeklengte drie.

Ook de plooien in de taille stikte ik met deze steek vast. De plooien, maar aan één kant in de taille, maken van het simpele patroon net even wat bijzonders, en zijn ook nog eens heel flatteus… Al met al een heerlijk project, dat mijn plezier in het naaien weer helemaal op gang heeft gekregen!

Hebben jullie wel eens last van een “naaidip”? Zo ja, hoe komt dat? En hoe kom je er vanaf?