Na 25 jaar herinneringsconcerten rond WO I komt er een eind aan deze formatie voor het a-capella zangerstrio ‘Coope, Boyes and Simpson’. Ze zijn mogelijk niet gekend in grote delen van Vlaanderen en Nederland, maar ze kwamen in onze streek regelmatig optreden. Doordat ze regelmatig logeerden bij vriendin Annie, zag ik hen regelmatig ook eens voor en na de concerten of ter gelegenheid van feestjes. Vandaar dat wij ook uitgenodigd werden naar het allerlaatste afscheidsconcert. Afscheidsgeschenk voor ‘Coope Boyes & Simpson’
Ik vroeg de ‘three graces’ of ze samen op de foto wilden:
(Met dank aan Luk Dombrecht voor de foto.)
Wie zijn dit trio ‘Coope Boyes & Simpson?
Ze zijn afkomstig uit Engeland, regio Yorkshire – Derbyshire en vonden hier een tweede thuis. Na wat beperkte pogingen Nederlands te leren slagen ze er in zich functioneel uit de slag te trekken (zoals bier bestellen op café en een basiswoordenschat vloeken 🙂 ). Naast de herdenkingsconcerten traden ze ook regelmatig op op festivals (Sidmouth en Towersey, UK; Dranouter, B). Hun palmares kun je nalezen op de site.
Op YouTube zijn er ook heel wat filmpjes en geluidsfragmenten beschikbaar, want uiteraard ben je ondertussen benieuwd wat ze brengen.
Een fragment van het afscheidsconcert: ‘Lay me low’
En een fragment uit de tekst van ‘Standing in line’ (Lester Simpson)
“You fought and you died in the mud and the rain
A mile into hell and a mile back again
A pawn in their game, not fallen but pushed
And a Portland stone bonnet forever.”
Omdat ik hen met iets persoonlijks wilde bedanken, dacht ik aan een geborduurd kussen.
Nadat we de uitnodiging ontvingen voor het afscheidsconcert op 03/03/2018 stelde ik hen elk de vraag een korte zin/spreuk in eigen handschrift neer te schrijven en te ondertekenen, met als thema een terugblik op de 25 jaar samenwerking. Ik digitaliseerde de foto van deze tekstjes in de BERNINA software V8. Na een kleine herschikking en aanpassing kon ik ze uitborduren op de BERNINA 700.
Afscheidsgeschenk voor ‘Coope Boyes & Simpson’
Ik gebruikte een stevige, bruine katoen, Mettler PolySheen borduurgaren en een plastic rits. En dit is het geworden:
Barry:
Jim:
Lester:
Ik dacht even dat we nog iets aan Lester zijn rekenvaardigheden zouden moeten doen… 2018 – 25 is niet 1994… Maar uiteraard kwamen ze al in 1993 voor de eerste planningen van het concert 🙂 .
Voor de verdere afwerking van het kussen stikte ik een rits in.
BEDANKT Barry, Jim en Lester!
Ze leken wel tevreden, zelfs ontroerd met dit persoonlijk aandenken.
En wij kijken al uit naar hun verdere individuele projecten. Afscheidsgeschenk voor ‘Coope, Boyes & Simpson’
0 reacties