Soms kom je bij het opruimen van je stofjes bijzondere dingen tegen: zo ontdekte ik in een box – diep weggestopt – mijn oude opzet voor de Dear Jane quilt. Veel quiltsters kennen deze quilt  heel goed – het was enorm populair bij het uitkomen van het boek van Brenda Manges Papadakis, in 1996 uitgegeven, waarbij de oorspronkelijke quilt van Jane A. Stickle uit 1863 beschreven en gemaakt kon worden. De 225 blokken – 169 vierkanten en de rest driehoeken voor de randen/hoeken – zijn aangegeven als tekening op ware grootte (in inches!) met een foto erbij van de oorspronkelijke blokken.

Wereldwijd een enorm succes, en nog steeds zijn er quilt(st)ers die aan hun ‘Baby Jane’ beginnen. Zo had ik in mijn winkel (Sylka-Mode in De Rijp) ook diverse opzetten gemaakt, quiltblokjes op lakens gespeld en steeds blokjes gemaakt en aangevuld, Dear Jane dagen gehouden en veel workshops gegeven; in die tijd werd alles nog met de hand gemaakt.

Er ontstonden veel quiltgroepen die alleen maar met Baby Jane’s bezig waren: pelgrimsreizen naar het (later ontdekte) graf van Jane Stickle – erg verwaarloosd en door donaties van fans opgeknapt, en lezingen die Brenda Papadakis over de hele wereld gaf, maakte het Dear Jane gebeuren tot een cultus.

Het boek zelf is niet meer verkrijgbaar – misschien hier en daar een verdwaald extreem duur exemplaar – maar ik weet zeker dat, net als ik, veel quiltsters het boek (nog) in de kast hebben staan.

Zo kwam ik dus één van de opzetten met blokjes, op een laken gespeld, nog tegen: begonnen september 2001 (dat had ik in het boek genoteerd). Netjes opgevouwen in een box, maar helaas was wel alles met spelden vastgezet. Ik had er op gelet om de spelden IN de naadtoeslag te zetten, i.v.m. met roesten, hoewel sommige spelden iets dieper zaten, maar toch zijn ze inderdaad gaan roesten.

Ik laat alles nog maar even zitten, en heb gekeken hoeveel blokjes er nog ontbreken: van de 169 vierkantjes moeten er nog 44 gemaakt worden (= lege plekken). Ik was dus al best ver.

Ze zien er gezellig uit: lichte achtergrondstof, en 4 kleuren quiltstoffen = ongeveer dezelfde prints gebruikt om de kleuren aan te brengen. Alles is in die tijd met de hand gemaakt, op een kleine uitzondering na.

En kijk eens… zelfs het blokje waar ELKE quiltster moeite mee had, met het piepkleine extra blokje in het midden van de ster, is netjes gemaakt. Tja, als het niet goed zat, uithalen en opnieuw beginnen.

Bij het doorzoeken van de boxen met stoffen (op kleur gelukkig) heb ik nog redelijk wat van de oorspronkelijke stoffen gevonden – wat fijn dat ik die nog terug kon vinden. Genoeg wellicht om de vierkante blokjes af te maken, maar niet genoeg meer om ook de driehoeken van de randen in elkaar te zetten.

Dan kan ik wel proberen om de 169 blokjes af te maken, maar dit keer wel met de BERNINA 770QE:

• patchwork d.m.v. stoffen onderdelen snijden inclusief 1/4 inch naadtoeslag, en met het inchvoetje aan elkaar zetten
• applicaties d.m.v. Heat’n Bond Lite op ware grootte uitknippen en strijken op stukjes stof.

Zo wil ik oud en nieuw aan elkaar gaan zetten. Het geeft niet dat het verschil tussen handwerk en machinewerk groot zal zijn: dat is juist het leuke van een quilt die je 19 jaar geleden begonnen bent en nu eventueel af gaat maken – de techniek staat niet stil, je interesses veranderen (geen handwerk meer maar voornamelijk machinewerk) en waarom zou je dat niet in zo’n quilt laten zien?

Rolmes, snijmat en quiltliniaal in de aanslag, strijkbout klaar, en snijden maar…. Wordt vervolgd!

Quiltgroeten
Sylvia Kaptein
Sylvia’s Art Quilts Studio