De naaikamer van…

Vandaag staat het tweede artikel van de rubriek ‘De naaikamer van…’ online! We nemen een kijkje in de naaikamer van Marianne.

Hallo! Ik ben Marianne, geboren in 1957 en ik maak kleding sinds 1977. Het begon met hippiejurken tijdens mijn studententijd, gevolgd door powersuits en een trouwjurk in de jaren ’80, babykleertjes, kindergarderobes en later galajurken voor mijn dochters. Elke fase kende nieuwe creatieve uitdagingen. Nu naai ik weer voornamelijk voor mezelf. Het leukste? Mooie, uitdagende patronen met bewerkelijke details. Heerlijk als het beeld wat je in je hoofd hebt langzaam werkelijkheid wordt! Ik ben actief in de online sewing community als blogger (http://foxglovesandthimbles.blogspot.com) en op Instagram (@foxglovesandthimbles)

Jarenlang was de keukentafel mijn werkplek. Mijn naaimachine stond in de servieskast, de stoffen en fournituren lagen op zolder. Toen ik als empty nester een naaikamer ging inrichten wilde ik graag alles zo overzichtelijk mogelijk opbergen. Mijn naaikamer ligt onder het schuine dak, plaats voor hoge kasten is er niet. Het belangrijkste meubelstuk is een oude commode, gemaakt door mijn vader tijdens mijn eerste zwangerschap. Die commode zit bomvol stoffen en fournituren. In de open vakken en er bovenop garen, band, knopen. Daarboven hangt een magneetstrip voor het opbergen van scharen en ander gereedschap. Ongelofelijk hoeveel je met passen en meten kwijt kunt op een oppervlak van 60 x 120 cm!

Aan de andere kant van de kamer staan drie lage boekenkastjes, gevuld met patronen, tijdschriften en naaiboeken. Bovenop zijn schoenenplanken gemonteerd waar ik de nieuwste tijdschriften en patronen kan uitstallen. Onder de schoenenplanken is bergruimte voor linialen en patroonpapier, boven de kastjes hangt een wandplankje met daarop een paar magneetbordjes voor inspiratie en stofstaaltjes.

Als werkplek heb ik twee tafels die in L-vorm staan. Een standaardtafel voor de machines, een zit/sta tafel voor spelden, rijgen of patroontekenen. In een handomdraai verandert die tafel in een kniptafel met de juiste hoogte. Aan de metalen poten hangen magnetische opbergdoosjes en haakjes voor klein gereedschap. Onder het blad is een oude toetsenbordlade gemonteerd. Ideaal om alles binnen handbereik te hebben en toch je werkblad leeg te houden.

Alle meubels zijn wit. Hier en daar zijn oudere elementen toegevoegd zoals het naaikistje van mijn oma, een jaargang naaitijdschriften uit mijn geboortejaar en de geverfde garenklosjes waar ik als kind mee speelde.

Ik heb drie machines. Een BERNINA 570 QE, een BERNINA 1100D lockmachine en een BERNINA 1030. De eerste tien jaar van mijn naailoopbaan (inclusief de trouwjurk!) werkte ik met een bij het grof vuil gevonden zware, luidruchtige machine die de subtiliteit van een bulldozer had. De aanschaf van mijn eerste BERNINA maakte zo’n enorm verschil dat ik nooit meer een ander merk wilde. Een favoriet? Ik heb weleens geroepen dat ik bij brand eerst de 1030 zou redden. Blijft tenslotte mijn eerste liefde. Maar ik zou de andere twee ook voor geen goud willen missen!

Mijn droom naaikamer is een kamer waar alles een vaste plek heeft en je met je ogen dicht de dingen kunt vinden. De grootte van die kamer is minder belangrijk, de organisatie des te meer. Voor mij is de kunst om een goede balans te vinden (en te houden) tussen de ruimte die je hebt en de hoeveelheid spullen die je er in sleept. Best een uitdaging om ervoor te zorgen dat de deurtjes van de stoffenkast nog dicht kunnen en het aantal patronen binnen de perken blijft. Het gaat niet vanzelf, maar voor je dromen moet je wat over hebben!

Grootse projecten of snelle projecten?

Groots en meeslepend graag! Tijdens de eerste lockdown vond ik afleiding in het maken van een winterjas. Paardenhaar voor het binnenwerk, een met de hand gepikeerde kraag, gepassepoilleerde knoopsgaten. Als zo’n project af is vind ik het bijna jammer.

Tijdens de volgende lockdown werkte ik aan een Chanel-style jasje, gemaakt op de traditionele manier met couturetechnieken. Losgeweven bouclé samen verwerken met zijde, dat gaat prachtig met de BERNINA boventransportvoet #50. In totaal heb ik 124 uur aan dit jasje gewerkt en ik heb genoten van iedere minuut.

Overdag of ‘s avonds naaien?

Dat hangt van het seizoen af. In de zomer besteed ik veel tijd aan tuinieren in de pluktuin. Naaien doe ik dan vooral op regenachtige dagen. De beste ideeën krijg ik overigens vaak midden in de nacht. Want ook in mijn slaap komen naaiprojecten langs!

Hoeveel naaiprojecten heb je gemaakt?

Hmmm, ontelbaar? Mijn garderobe is voor 90% handgemaakt. Ik maak wat ik nodig heb, van t-shirt en jeans om in de tuin te werken tot kleding voor bijzondere gelegenheden en alles er tussenin. Dat houdt het lekker afwisselend.

Is je naairuimte een georganiseerde chaos of altijd netjes?

Laat je niet voor de gek houden door de foto’s! Als ik bezig ben wordt het altijd een enorme bende waarbij ik moet slalommen tussen de stapels. Maar zodra ik iets af heb ruim ik alles op. En dan is er dat magische moment, zittend aan een compleet lege naaitafel. Tijd voor het volgende plan!

We willen Marianne heel erg bedanken om haar mooie verhaal en naaikamer met ons te delen! Wil je je ook inschrijven voor De naaikamer van.. dat kan nog steeds hier We hebben al veel enthousiaste reacties gehad, bedankt daarvoor!