Borduren met de vrije arm
Mijn lieve zus vroeg me om een schelpje te borduren op haar korte spijkerbroek. Grappig dat schelpen steeds terugkomen in mijn borduurblogs. Mijn allereerste borduurwerkje was een schelpje op een hamam-handdoek. Daarna ging ik helemaal los met een heleboel schelpen borduren op een strandtas. Strandtas Daarvoor had ik een hele serie borduurpatronen gekocht op OESD. Ik zette het schelpje op mijn USB-stick en deed die in de machine.
Voor het borduren op een spijkerbroek heb ik nodig:
Borduren op een spijkerbroek
Om iets te borduren op een spijkerboek heb ik de vrije arm borduurraam nodig. Dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt. De borduurhoepel moet in de broekspijp passen en dan moet ook de vrije arm van je naaimachine erin passen.
Toen ik dat met wat zwoegen en schuiven voor elkaar had heb ik het borduurpatroon erbij gepakt. Door middel de plaatsingshulp kun je heel precies uitmikken waar je het patroon wil hebben.
Op de machine kun je op de i klikken en daar je borduurpatroon vergroten, verschuiven en roteren. Gelukkig krijg ik door veel oefenen daar steeds meer handigheid in. Met het dit tekentje kun je kijken of het op de goede plek zit en door middel van de pijltjes de uiterste hoeken op de stof bekijken.


Ik wilde rechts onderin op de broekspijp het schelpje erop borduren. Onderop gebruikte ik in water oplosbaar vlieseline van OESD. De hoepel ging een beetje schuin in de broekspijp, dus met de draaiknop kon ik het in de goede stand draaien.
Het schelpje maakte ik iets groter met de bovenste knop.
Nu kon het borduren beginnen.
Met “maar” 5 kleurwissels ging alles als een speer. Wist je trouwens dat je kunt instellen dat de machine even stopt na 5 steken zodat je het draadje kunt afknippen.
Daarna druk je weer op de startknop en gaat het weer verder.

Het resultaat
Blij haalde ik de spijkerbroek van de machine en toen zag ik mijn fout!!! Ik had het achterpand van de broek eraan vastgenaaid. 🙈😳

Ik was trouwens wel onder de indruk hoe makkelijk dat was gegaan! Zelfs over de rand van de achterzak en zonder enige moeite. Wat een beest van een machine is mijn BERNINA.
Weer uithalen
En wat nu? Deze broek wilde ik aan mijn zus geven voor haar verjaardag, dus opgeven was geen optie. Ik moest het hele borduurwerk uithalen. Tussen de twee lagen proberen de steekjes los te tornen lukte niet. Ik kon met een tornmesje niet eens tussen de steken komen. Zowel aan de voor als de achterkant kon ik ook niet tussen de steken komen.
Uiteindelijk bedacht ik dat ik ook een pincetschaartje had die ik gebruik bij lingerie naaien, om heel fijne steekjes los te peuteren. Deze heeft heel scherpe puntjes die ik er wel tussen geprutst kreeg. Met een pincet trok ik de doorgeknipte draadjes er tussenuit. Daarna heb ik ook nog geprobeerd met een scheermesje de draadjes eraf te snijden.

Twee en een half uur ben ik er mee bezig geweest en eindelijk kwam het moment dat het schelpje er helemaal af was.

Helaas heb ik daarbij wel een klein gaatje aan de achterkant gemaakt.
tweede poging
Voor de tweede poging heb ik de hoepel iets anders in de broek geschoven, zodat ik aan de onderkant genoeg ruimte had om de vrije arm van mijn machine erin te schuiven. Toen alles op de goede plek zat heb ik nog een keer gekeken en met mijn hand aan de onderkant gevoeld om te zien of het achterpand van de broek er echt niet tussen kon komen.
Ik denk dat dit me niet nog eens gaat overkomen. Deze keer koos ik kleuren die meer op een echt schelpje lijken. Om de gaatjes aan de achterkant te camoufleren borduurde ik daar nog een klein schelpje. Uiteindelijk is het toch heel mooi geworden en mijn zus was er heel erg blij mee.

0 reacties