Deze maand in de rubriek ‘De Naaikamer van…’  nemen we een kijkje in de naaikamer van  Niels!

Mijn naam is Niels, 33 jaar en woon samen met mijn partner René in het Limburgse Velden (gemeente Venlo). In 1992 begonnen mijn ouders een confectie atelier nadat mijn moeder al meerdere jaren thuiswerk deed voor verschillende ateliers. Van kinds af aan ben ik gefascineerd over alles wat met de naaimachine te maken.

Uren lang kon ik mijn moeder observeren hoe ze telkens dezelfde handeling deed. Voor mijn gevoel maakte ze wel 100 kragen per uur. Toen ik ongeveer 6 jaar oud was kroop ik zelf stiekem achter de naaimachine, nadat ik heel wat uurtjes verveeld op de handdraai naaimachine had gespeeld (zonder naald). Al snel hoorde ik mijn moeder roepen ‘Niels wat ben je aan het doen?’ Je zit toch niet achter mijn naaimachine? Dadelijk is alles versteld!

Het bedrijf van mijn ouders groeide gestaag, door de drukte werden er meerdere coupeuses aangenomen, deze kregen ook allemaal hun eigen naaimachine. Door de enorme drukte maakten mijn ouders lange dagen, waardoor ze ook vaker in de avond moesten werken. Omdat we het atelier aan huis hadden was ik altijd in de buurt. Ik kroop dan ook achter de naaimachine en maakte dan als achtjarige ‘rokjes’ van restlapjes voor de coupeuses die in de avonduren kwamen werken.

De handwerkvakken op de basisschool vond ik altijd leuk om te doen, daarnaast had ik ook nog een super creatieve buurvrouw die vaker op mij paste en mij hielp met het bedenken van creatieve dingen. Toen ik wat ouder werd vroegen mijn ouders mij vaker of ik kon helpen binnen het atelier met bijvoorbeeld het draaien van t-shirts en broeken. Zodat de strijkster deze kon opstomen.

Ik vond dat saaie werk maar niks en verlangde als tegenprestatie dat ik mee mocht naaien aan het echte werk in de productie. Dit begon heel simpel met het naaien van rechte naden, het overstikken van naden, en ik mocht zelfs kennis maken met de lockmachine. JA!!! Dat is leuk. Heel wat broeken heb ik mogen aflocken.

Ik vroeg telkens naar meer uitdagingen. Dit botste nogal eens met mijn ouders. Ik besluit zo eigenwijs als ik ben op zoek te gaan naar naailessen. Ik kwam via internet uit bij Marleen, een lerares in Heerlen. Ze wist me ervan te overtuigen een opleiding bij haar te volgen. Naast mijn baan  in de Retail ging ik 2 avonden per week op naailes. Al snel kwam ik erachter wat deze opleiding inhield. Een opleiding van 1912 waar nog veel oude technieken worden aangeleerd. Ik leerde er borduren, kantklossen, weven, hoeden maken, en natuurlijk het echte haute couture naaiwerk.

Op dit moment ben ik bijna klaar met de module coupeuse-leidster. Hierna nog de 8^e en laatste module van leraar. Mijn favoriete kledingstukken zijn toch wel die ik ook zelf getekend heb, met de kennis die ik binnen de opleiding opgedaan heb. Dit zijn dan vooral galajurken met draperieën. volants en jabots. Het maken van colberts met een binnenwerk van haardoek is ondertussen ook iets wat ik leuk vind om te doen. Dit is iets wat je leuk moet leren vinden. In het begin dacht ik, ‘Onee….  Zo moeilijk!!!’

Naast het maken van ingewikkelde kledingstukken kan ik gelukkig ook nog steeds voldoening halen uit het naaien van een simpel T-shirt voor mijzelf, mijn partner of een van mijn neefjes. Het bedenken van een leuke applicatie om het basic shirt op te peppen is vaak een grotere uitdaging dan het naaien zelf ervan.

Mijn naaikamer

Sinds 1 ½ jaar wonen we in ons nieuw gebouwde huis in Velden. Mijn droom is dan ook hiermee uitgekomen. De garage is dan ook mijn atelier/ lesruimte geworden, met in plaats van een poort, een deur met etalageruit. 4 dagen per week ben ik dan ook open voor het aannemen van reparatie- verstelwerk van kleding. In de ochtend en avonduren heb ik nog energie over om naailessen aan te bieden. In kleine groepjes van maximaal 6 personen,  weet ik op een leuke en gezellige wijze de kennis over te dragen aan zowel jonge moeders, mannen en gepensioneerde dames.

Voorin is mijn ‘snoepwinkel’ met Ritsen, garens, en heel veel andere fournituren en de werktafels voor de cursisten. een kniptafel die op de juiste hoogte is, zou ik iedereen willen aanraden.

In de loop der jaren heb ik met vele machines gewerkt. Ik heb veel gezien, maar bij het zien van mijn Bernina’s maakt mijn hart toch nog steeds een sprongetje. Voor de cursisten heb ik 3 naaimachines B325 en 1 naaimachine B335 staan die ze mogen gebruiken tijdens de les. Voor de afwerking heb ik sinds 3 jaar de Bernina L460 overlockmachine. Ook de oude Bernette 334DS overlockmachines, leveren nog steeds hun trouwe dienst tijdens de lessen. Ik zou geen van de machines kunnen missen, het zijn als het ware mijn ‘kindjes’.

Naaien voor zowel mezelf als voor andere geeft zo een goed gevoel. Je ziet namelijk direct resultaat en kunt met wat simpele handigheidjes een lach toveren op ieders gezicht. Waar andere de moed verloren hebben, zie ik nog mogelijkheden om tot een oplossing te komen.  Hierdoor heb ik van mijn hobby mijn werk kunnen maken.

Is het naaien voor jou vaker een Komedie, drama of thriller?

Uhm.. Naaien is voor mij een echte talkshow vaak praat ik tegen mezelf en geef ik zelf antwoord.

Wat draag je tijdens het naaien?

Tijdens het naaien draag ik altijd nette kleding, zodat ik een referentiepunt heb voor mijn standaard van perfectie.

Heb je een (naai) tic?

Ik heb overal een schaar liggen, bij de strijkplank, naaimachine en overlockmachine en soms wel 3 meetlinten om mijn nek.

Broek of rok?

Broek, mannen in rokken is nog niet zo geaccepteerd in het straatbeeld.

Overdag of ’s avonds naaien?

Ik kan net zo goed om 6:00 in de ochtend starten met naaien als in de avond.

Doordeweeks of in het weekend naaien?

Meestal door de weeks, tenzij ik mezelf een deadline op leg.

Koffie of thee tijdens het naaien?

Meestal een kopje thee, en soms komt mijn partner met een glas cola voor extra energie.

Ruches of stoer?

Ruches, volants en jabots.

Pietje precies of niet?

Pietje precies met een hoofdletter P.

Praat je tegen je naaimachine?

Alleen als we een dag niet op de zelfde golflengte zitten.

Grootse projecten of snelle projectjes?

Alles is leuk, zo lang het maar met de naaimachine kan.

Hebben jou machines een naam?

Nee, voor mij zijn ze allemaal gelijk.

Ben jij iemand die ‘even tien minuutjes’ naar de stoffenwinkel gaat en met handen vol naar buiten komt, of het tegenovergestelde?

Meestal weet ik van te voren wat ik nodig heb, soms koop ik nog wel een extra stofje als impuls aankoop.

Is je naairuimte een georganiseerde chaos of altijd netjes?

Ik probeer hem elke week op te ruimen, zodat ik weer plek heb voor nieuwe ideeën.

‘Een dag niet getornd is een dag niet geleefd’ : waar of niet waar?

Waar, ieder project heeft wel ruimte om het naadje nog net iets strakker te stikken.

Hoe reageer je wanneer iemand jouw stofschaar gebruikt om papier te knippen?

Zodra ik mijn stofschaar niet meer nodig heb gaat hij in de lade. Zodat er niemand aan mijn belangrijkste gereedschap komt.

Hoeveel spoeltjes garen heb je al gebruikt?

Nooit te veel…….

Grootste tegenslag/modeflater ooit genaaid?

Je verknippen als het kledingstuk bijna klaar is, is mij wel eens gebeurd.

Hoeveel naden heb je getornd?

Ik naai al ongeveer 25 jaar, dus dat zou ik echt niet meer weten. ‘ben ik al zo oud’

De naad los tornen of gewoon doorwerken alsof het nooit gebeurd is?

Doorwerken terwijl de foute naad knaagt en ik hem uiteindelijk toch los haal.

Hoeveel naaiprojecten heb je gemaakt?

Voor mezelf, vrienden en familie misschien 150 stuks. Zakelijk heb ik dat nooit bijgehouden, maar het zijn er echt heeeeeel veel.

Hoeveel meter stof heb je gebruikt?

Heel veel.

Hoeveel ideeën die niet zijn uitgewerkt?

Er liggen 5 dure lappen op me te wachten, waar ik dit jaar nog een bestemming voor heb. Mijn andere lapjes komen altijd nog wel eens van pas.

Naaimachine of overlocker?

Nee daar kan ik niet tussen kiezen.

We willen Niels heel erg bedanken om zijn gepassioneerde verhaal en prachtige naaikamer met ons te delen! Wil je je ook inschrijven voor ‘De naaikamer van…’ ? Dat kan nog steeds hier. We hebben al veel enthousiaste reacties gehad, bedankt daarvoor!