Inmiddels zijn we een maand terug in ons kikkerlandje, waar de zomerse dagen even schaars zijn als in London, maar de drukte van de Engelse hoofdstad toch alles overstijgd en niet te vergelijken met een stad als onze studiestad Arnhem.
De laatste maand van de stages waren bij ons beiden een verademing: de ontwerpers vertrouwden ons volledig, en zodoende volgden er steeds meer verantwoordelijkheden en ingewikkelder taken om uit te voeren.
Die laatste maand mocht Aniek vrijwel de leiding nemen over de andere stagiaires, en in overleg met ontwerper Louise Gray en ontwerpersassistente Emma, beslissen welke patronen er getekend moesten worden. Dit zogehete ‘graden’ (de patronen van 1 kledingstuk in verschillende maten uittekenen op papier, zodat ze geschikt zijn voor productie van de verkoopcollectie) werd haar heuse expertise die laatste maand. Ze waren dan ook bedroefd dat ze naar drie omgevlogen maanden weer naar Nederland moest.
Hetzelfde gold voor Liselore. Terwijl Aniek zich verdiepte in de patronenwereld, dook zij steeds dieper in een andere belangrijke tak in de mode-industrie: de productie. Aan een eigen bureau met computer had zij contact met allerlei fabrieken over heel de wereld waar Peter Pilotto haar collecties produceert. Ze stelde zogenaamde ‘samplebags’ samen met alle benodigdheden voor een specifiek kledingstuk waar dan het perfecte voorbeeld voor productie van kon worden gemaakt. Een goede communicatie met de ontwerpers, de patroontekenaars en de fabrieken in deze tak is hierbij van uiterst belang, gezien het feit dat er ontzettend grote oplagen geproduceerd worden en er dus veel geld in gemoeid gaat. Liselore assisteerde ”The Head Of Production” zo goed als mogelijk: ze verwerkte voor haar allerlei gegevens in Excel, en deed onderzoeken naar hoe de kleding uit de verkoopcollectie zijn kwaliteit behoudt in het gebruik ervan. Bijvoorbeeld of het krimpt in de was, en welke gegevens er naar aanleiding daarvan dan bijvoorbeeld op de wasetiketten dienen te staan.

De laatste weken vlogen voorbij. We boekten onze treinticket retour en met beiden een goede beoordeling op zak sleepten we onze loodzware koffers de trein in (met al die huiswerkvrije weekenden was er goed geshopt in mode-walhalla Londen).
Thuis. Dat betekent: niet meer dagelijks naar ons ‘werk’ (want zo was deze dagelijkse stage echt gaan voelen, al dan niet onbetaald), geen sirenes die elke 5 minuten hoort, of op elke hoek van de straat een gezellige Pub of rode dubbeldekker in je kielzog.
Het was even wennen, maar al snel bleek dat het Nederland uit onze herinneringen zo goed als onveranderd bleek. Er moest nog wel het een en ander gebeuren voor Collectie Arnhem: we hielpen mee aan het succesvolle Kerkstraatfestival met Collectie Arnhem. Dit was een festivalletje dat plaatsvond op de middag van 1 juni in de hippe winkelstraat de Kerkstraat in de binnenstad van Arnhem, waarbij er een mini-show plaats vond met een paar uitgesproken kledingstukken van Collectie Arnhem 2012. Deze werden getoond door vijf verschillende modellen, die de meterslange catwalk over de hobbelkeitjes van de Kerkstraat overliepen. Voor elke winkel die meedeed aan dit project, poseerden ze voor de fotografen (wij), en trakteerden de winkels het publiek ieder op hun eigen manier met een toevoeging aan de performance. Zo gaf Coming Soon ieder model een bloem, en opende het Trix & Rees een grote gouden boog voor de ingang van hun winkel. Eem daverend succes, met veel publiek en een prachtige show van de collectie.

De week erna zou de hele Collectie Arnhem getoond worden op de eindshow van ArtEZ. In de uitgestrekte fabrieksloods (die tevens geldt als opslagplaats voor recyclebare plasticflessen) op industrieterrein de Kleefse Waard, werden naast de collecties van de eerstejaars, tweedejaars en derdejaars (Collectie Arnhem), ook de eindexamencollecties van de afstudeerstudenten getoond. Dit was een daverend succes. De prachtige collecties waren stuk voor stuk uniek, en professioneel gemaakt door de hardwerkende vierdejaarstudenten. Zij zijn nu afgestudeerd, en dat betekent dat wij nu aan de beurt zijn. Het begint bij ons dan ook echt te kriebelen: september komt sneller dan je verwacht en dan zal ons laatste academiejaar starten met een overgangsopdracht begeleid door voormalig People Of The Labyrinth ontwerper en ArtEZ-docent Hans Demoed. Met die opdracht als startschot, zal de rest van het schooljaar in het teken staan van ons afstuderen. Een spannend jaar, maar volgens vele bronnen (oud-studenten) tevens het leukste jaar… Wij kunnen niet wachten!

Met groet!
Aniek Zinken & Liselore Frowijn

Dit was alweer het laatste blog van Aniek Zinken en Liselore Frowijn. We hopen dat jullie genoten hebben van onze avonturen in de enerverende wereld van de mode, en dat we jullie hebben kunnen inspireren tot nog allerlei prachtige creaties en projecten voor in de toekomst!