De naailes is een kwestie van geduld hebben. De inschrijvingen liepen als een trein, er waren wachtlijsten en hier en daar hebben ze nog wel een extra groep kunnen organiseren. Maar ze hebben vooral de klassen goed gevuld. Op dinsdagavond zijn er twee groepen rok en pantalon, maar als ze de normen qua leerlingen gerespecteerd hadden, konden dat er drie zijn. Ze rekenen er op dat er nog wat uitval zal zijn, maar op deze manier organiseer je dat vooral lijkt me. Het is dus wachten. We maken zowat allemaal een ander rokje en zelfs degene die hetzelfde maken moeten het toch aanpassen aan hun maten. Wat dat laatste betreft valt het bij mij wel mee. Ik heb het patroon overgetekend, we hebben gemeten en op een te verwaarlozen centimeter zou het moeten passen.
Stiekem zat ik te kijken naar de meisjes wiens maten ik durf benijden. Slanke taille maar dan blijken hun heupen toch wel een stuk breder uit te vallen waardoor ze heel wat moeten veranderen aan het patroon. Als het over de hele lengte is gebeurt dat middenvoor. Wanneer het maar vanaf de heupen naar beneden is , doe je dat aan de zijkant en wanneer het tussen de taille en de heupen is, is het puzzelen. Een beetje afhankelijk van de hoeveelheid kan het via de nepen dan wel via de zijkant gebeuren.
Maar ik heb wel gekozen voor velours. Ik vind dat een fantastische stof. Ik heb altijd wel een rokje of een salopette in die stof gehad. Ik denk dat er weinig mij zo hard aan herfst en winter doet denken. Op stoffenspektakel heb ik alvast twee extra kleurtjes meegebracht: rood en groen, en al meteen gewassen (de blauwe stof op de foto is tricot, mooi gebreid en met een kleurschakering). Ik wil wel nog een exemplaar van dat rechte rokje. En daar hoef ik niet te wachten op de groep. Gelukkig kreeg ik al een belangrijkste tip: het knippen.
Het blijkt niet zo simpel. Je moet de stukken allemaal in dezelfde richting knippen, sowieso met de draad mee maar het is iets ingewikkelder. De meeste stoffen die een richting hebben, wat je wel eens bij regenjassen en wol kunt zien moet je knippen in de richting waarin ze het gladst zijn. Alsof de regen er gemakkelijk zou afvallen. Niet dus bij velours, en wel omwille van de kleur. Je moet het maar eens testen voor een spiegel ofzo. Als je de gladde kant van boven naar beneden houdt, valt de kleur nogal grijs uit. Maar als die van beneden naar boven komt en de haartjes dus wat stug voelen als je over je benen wrijft dan is de kleur mooi vol van kleur. En ja, de exemplaren in de winkel houden daar niet altijd rekening mee. Uitzonderingen zijn dan weer de velours met een print met een richting, wat je nu heel vaak ziet. Daar moet je de boompjes, bloemetjes, beestjes,… gewoon recht zetten, hoe de stof ook loopt, maar voor je ze koopt misschien toch eens checken.
Oei, Geertje, kerstmis? met dit mooie michielszomertje?
Ik heb pas een pyjama’tjevoor mijn zoon gemaakt van velours met sterrenprint. Dat printje maakt het inderdaad een stukje makkelijker om de patroondelen goed te knippen!
Hoi Patricia, je hebt helemaal gelijk. Velours is een stof waardoor we direct aan de herfst of winter denken. Ik ben heel benieuwd hoe de rok eruit komt te zien. Voor de kerst zul je het toch wel klaar hebben 🙂 ?, ik vind dit namelijk ook altijd een stofje voor kleding op een kerstfeestje.