Het uit de vrije hand (machinaal) quilten van de Fire Island Hosta Queen Rainbow quilt – van een patroon van Judy Niemeyer – is een echte uitdaging. Vanwege de vele patchwork motieven en grote ‘lege’ vlakken wordt je echt aan het denken gezet om leuke quiltmotieven te maken. Soms geeft het patchwork zelf al ideeën over hoe je iets gaat quilten. Bij de vier grote bladeren in het midden (de Leaves) bijvoorbeeld, wilde ik het ‘natuurlijk’ houden: omdat deze vier bladeren voornamelijk van grote stukken stof gemaakt zijn, kon ik geen lijnen van patchwork volgen, maar moest ik iets verzinnen om de redelijk grote ruimte op te vullen. Ik heb gekozen om er varenkrullen in te quilten.
Tijdens het quilten bleek al dat alleen de grote varenkrullen – van de ene naar de andere kant gequilt, schuin over de bladeren – de vlakken niet voldoende zou vullen. Vandaar dat ik op de ‘terugweg’ tijdens het quilten tussen alle varenkrullen nog kleinere krullen heb gequilt. Aangezien een blad aan weerskanten van een smalle nerf zo’n groot vlak had, heb ik dat in beide richtingen gedaan. De nerf zelf is zo smal (nog geen halve centimeter), dat deze niet gequilt hoeft te worden.
De andere vier bladeren (het zijn er totaal acht) zitten tussen de anderen in, en zijn helemaal via paper piecing gemaakt. Hierbij was het mogelijk om de vlakken van het patchwork te volgen. Niet zo moeilijk dus: vlammetjes zijn het geworden. Niet alleen de gekleurde vlakken zijn zo gequilt, maar ook de zwarte vlakken daar tegenaan: alles kleur op kleur (garen aangepast aan de hoofdkleur van de stoffen).
Bij de waaiers die tussen de bladeren inzitten, iets meer naar buiten op de quilt, heb ik de vlammetjes doorgezet: alleen op de punten. In de zwarte ‘negatieve’ ruimte heb ik cirkels gequilt, van smal naar breed.
En op de tweekleurige bogen daar tegenaan smalle lussen, die de gekleurde vlakken opvullen.
De grote zwarte vlakken die daar buiten gemaakt zijn, waren even een uitdaging. Wat zal daar mooi in staan? Meestal teken ik meerdere motieven op schaal, om te zien hoe dit er uit komt te zien. En hierbij viel mijn keuze toch weer op varenkrullen, maar dan met een kleine nerf halverwege de punt van het zwarte vlak. Kijk maar op de foto hieronder.
De nerf bestaat uit een gequilte lijn, waarbij je aan weerskanten varenkrullen kunt quilten, die twee kanten op gaan. De naad tussen twee zwarte stukken bij de punt van dit grotere vlak dient als spiegellijn: aan weerskanten van deze lijn wijzen de varenkrullen ook weer twee kanten op: dat houdt het spannend.
HANDIGHEIDJE: Als je geen Long Arm quiltmachine hebt, maar net zoals ik quilt op je ‘gewone’ naaimachine (wat is gewoon? De BERNINA 770QE is best een bijzondere machine!) Omdat de quilt groot is (2.54×2.54m) en zwaarder wordt naar mate hij gequilt is (garen weegt best veel, zeker als je ziet hoeveel er in gaat zitten), dan is het prettig dat de quilt niet alleen op de tafel naast en achter de machine ligt, maar ook opzij aan de voorkant van de machine. Ik zet een (zelfgemaakt) schuiftafeltje aan de grote tafel, om op zij van mijn zitplaats ook nog een steun te hebben: zo heb ik een L-vormige tafel gekregen, waar de quilt volledig op kan rusten. Het enige lastige is dat ik er niet meer langs kan: mijn werkruimte is goed verdeeld, maar niet groot. Dus – iedere keer als de telefoon gaat, ik een kopje koffie wil gaan drinken of als de deurbel twee verdiepingen lager gaat – moet ik onder het tafeltje door kruipen… nou ja, dat houdt je lenig!
Volgende keer meer over het quilten.
Quiltgroeten
Sylvia Kaptein CI
Sylvia’s Art Quilts Studio
www.sylviasartquilts.nl
Jaja, het gaat hard nu
Schiet al op Sylvia, hij wordt wel mooi.